87 Euro for a concert!

 In continuation to the previous post (see below), I am posting the letter I directed to TED KURLAND ASSOCIATES, official representatives of Pat Metheny. Up to now there has been no reply from either them or the Greek organizers. I 'll just wait a bit, but in case I am not given any serious -or at least consequential- reasoning for the ticket prices, I am seriously considering printing the Greek letter and distributing it outside the theater on the day of the concert.

------------------------

Dear Sir,

On December 4th, the company "Elliniki Theamaton" organizes a concert by the famous trio of guitarist Pat Metheny (along with Larry Grenadier and Bill Stewart), for whom I believe you act as representative. The "Concert of the year!" by which the organizers have chosen to refer to the aforementioned gig, is to take place at Pallas Theater, Athens and has already broken a European record. The one concerning the price of the tickets!
Tickets, now on sale, have prices that start from 50 and go all the way to 87 Euro! Let me reassure you that this price list, in a country where the average wage is one of the lowest in the EU, having dropped to a mere 730 Euro over the course of this year, is not to be considered excessive but outrageous!
Even more so when one compares directly with the prices of other concerts Pat Metheny Trio have given or are scheduled to give throughout Europe this fall.

More specifically:
By visiting the website of the artist (http://www.patmetheny.com/tours.cfm) and by following the links for each show I realize that there have been concerts in:
Bologna (Teatro EuropAuditorium), with ticket prices of 32-50 euros
in Grenoble, France (theater MC2), with ticket prices of 29-42 euros
while there are scheduled gigs for:
Barcelona (in Auditori Concert Hall), with ticket prices of 22-55 euros
and Istanbul (CRR Concert Hall), with ticket prices of 56-89 Turkish Lira (22-35 euros).

Let me point out once more that ticket prices for the Athens concert are: 50, 67, 77 and 87 Euro!
It makes one wonder over the reasons for which the cheapest ticket for "the concert of the year" corresponds to 20% of the minimum wage in our country.

I need not go into details about the economic situation in Greece but, nevertheless feel obliged to bring this incredible discrepancy to your attention. What drives Greek organizers to set such high prices, at the moment that their counterparts in other European cities provide audiences with prices that are 50%, 60% or 70% lower? I fail to see how such a pricing ​​is justified in any way.
In the past- organizers have claimed overpriced tickets to be due to excessive demands on behalf of the artists. Their argument has been that many artists demand greater fees for appearing in countries of the Balkans or Eastern Europe on the basis of limited commercial interest of the audiences thereof. I have always been very reluctant to accept this sort of argumentation. This time, I am convinced it is not case. Pat Metheny Trio gave a concert in Belgrade with tickets in the range of 1200-2000 dinars (~ 11 to 19 euros) and similar prices were set for the gigs in Bucarest, Skopje and Sofia. Why should Greek fans be asked to pay at least 5 times as much to see the same the concert?

Please do not consider this as a letter of complaint. One such - a much bitter one- has already been addressed to the organizers, who have not up to now bothered to provide me with an explanation. My letter to you is only aiming at bringing this matter to your attention, as representative of the group. I understand there is some connection between the artists and their audiences and I simply felt I had to let them now why they should be expecting a less than full house in Athens, next month.

yours sincerely,

Christoforos Nikolaou
a fan
-----------------------------

Μουσικά Χαράτσια

Παρακάτω παραθέτω αυτούσιο το γράμμα που έστειλα σήμερα (22/11) στην Ελληνική Θεαμάτων που έχει το θράσος να ζητάει για τη συναυλία του Pat Metheny στο Παλλάς αντίτιμο από 50 έως 87 Ευρώ! Για να μην νομίζουν ότι  τρώμε κουτόχορτο. Διαβάστε και διαδώστε:


===================

Αξιότιμη/ε Κύρια/ε,

Στις 4 Δεκεμβριου η εταιρεία σας "Ελληνική Θεαμάτων" διοργανώνει στο θέατρο Παλλάς μια συναυλία του τρίο του γνωστού κιθαρίστα Pat Metheny (μαζί με τους Larry Grenadier και Bill Stewart). Η "...συναυλία της χρονιάς!" όπως την χαρακτηρίζετε αποτελεί σταθμό στην Ευρωπαϊκή περιοδεία του εν λόγω τρίο και έχει ήδη σπάσει ενα ρεκόρ. Αυτό της τιμής των εισιτηρίων!!!
Προκαλεί εντύπωση το γεγονός πως η "μεγαλύτερη εταιρία θεατρικών παραγωγών στην Ελλάδα", έχοντας στο δυναμικό της "μερικά από τα ωραιότερα και μεγαλύτερα θέατρα στην Αθήνα" (στοιχεία απο την ιστοσελίδα σας), κατάφερε να "πετύχει" για το ελληνικό κοινό τα ακριβότερα εισιτήρια μιας περιοδείας που συμπεριλαμβάνει συναυλίες στη Ρώμη, το Αμβούργο, την Μπολόνια και τη Βαρκελώνη. Είναι αξιοπρόσεκτο πώς "το έμπειρο διοικητικό και τεχνικό προσωπικό της που καλύπτει όλα τα επίπεδα :  Διοίκηση, Οικονομικές Υπηρεσίες, Marketing, Επικοινωνία, Τμήμα Παραγωγής, Τμήμα Περιοδειών και εξειδικευμένη τεχνική υποστήριξη" (στοιχεία απο την ιστοσελίδα σας) κοστολογεί τα εισιτήρια για την "συναυλία της χρονιάς" με 50, 67, 77 και 87 Ευρώ!!! Την ίδια στιγμή οι αντίστοιχοι διοργανωτές σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις και σε πολύ καλύτερα θέατρα εξασφαλίζουν για το εκεί κοινό τιμές που είναι κατά 50%, 60% ή και 70% χαμηλότερες.

Συγκεκριμένα, κανείς μπορεί με μια απλή επίσκεψη στην ιστοσελίδα των καλλιτεχνών http://www.patmetheny.com/tours.cfm και ακολουθόντας τα links για την κάθε συναυλία να δει πως το ίδιο τρίο στα πλαίσια της ίδιας περιοδείας του έδωσε συναυλίες:
στην Μπολόνια (Teatro EuropAuditorium), με τιμές εισιτηρίων 32-50 Ευρώ
στην Γκρενόμπλ της Γαλλίας (θέατρο MC2), με τιμές εισιτηρίων 29-42 Ευρώ
ενώ πρόκειται να εμφανιστεί:
στην Βαρκελώνη (στο Μέγαρο Μουσικής Auditori), με τιμές εισιτηρίων 22-55 Ευρώ
και στην Κωνσταντινούπολη (CRR Concert Hall), με τιμές εισιτηρίων 56-89 Τουρκικές Λίρες (22-35 Eυρώ).

Θα δει επίσης πως οι ανωτερες τιμές των εισιτηρίων της Αθηναϊκής συναυλίας είναι συγκρίσιμες μόνο με αυτές της Λουκέρνης της Ελβετίας. Ακόμα και οι Ελβετοί μουσικόφιλοι όμως μπορούν να επιλέξουν από χαμηλότερες τιμές μιας και τα εισιτήρια εκεί ξεκινούν από τα 45 Ελβετικά Φράγκα (~36 Ευρώ).

Πριν αρχίσει κανείς να απορεί γιατί το φθηνότερο εισιτήριο για "τη συναυλία της χρονιάς" αντιστοιχεί στο 10% του κατώτατου μισθού στη χώρα μας μπορεί να αναλογιστεί τις εξής πιθανότητες:

1. Το φιλοθεάμον κοινό των πιο πάνω πόλεων να είναι καταφανώς πιο ακαλλιέργητο από αυτό της χώρας μας και να χρειάζονται χαμηλότερες τιμές εισιτηρίων προκειμένου να γεμίσει τα θέατρα.
2. Οι φιλόμουσοι της Βαρκελώνης ή της Μπολόνια να είναι στην πλειοψηφία τους άνεργοι μουσικοί, καθηγητές λυκείου,  καλλιτέχνες με περιστασιακή απασχόληση ή φοιτητές με πενιχρές υποτροφίες και συνεπώς να δικαιούνται ενός φθηνότερου εισιτηρίου από τους αντίστοιχους Έλληνες λάτρεις της jazz οι οποίοι κατά κανόνα κατοικούν στα βόρεια προάστεια, θα "κατέβουν" στο Παλλάς με τα SUV τους και θα αγοράσουν ένα CD της συναυλίας για κάθε οικιακή τους βοηθό.
3. Μια προσαύξηση κατά 50% έως 80% στης μέση τιμή των εισιτηρίων της "συναυλίας της χρονιάς" να αποτελεί ένα μυστικό μέτρο που έχει επιβληθεί από την τρόικα στην Ελληνική Θεαμάτων σαν ελάχιστη συνεισφορά στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.



Αξιότιμη/ε Κυρια/ε,
Καιρός να σοβαρευτούμε!
Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, οι πρωτοδιοριζόμενοι καθηγητές στο Λύκειο αμείβονται με 670 Ευρω, οι δε πρωτοδιοριζόμενοι Λέκτορες στο Πανεπιστήμιο με 930 Ευρώ. Το να κοστολογείτε μια συναυλία (όσο υψηλού επιπέδου κι αν είναι) με ποσά που αντιστοιχούν στο 1/10 του μηνιαίου μισθού τους δεν είναι προώθηση της τέχνης. Δεν είναι καν εμπορική εκμετάλλευση της. Είναι μαστροπεία!

Η διαμόρφωση αυτών των τιμών δεν δικαιολογείται με κανέναν τρόπο, τη στιγμή που οι ίδιοι καλλιτεχνες εμφανίζονται σε μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις και σε καλύτερα θέατρα με σημαντικά φθηνότερο εισιτήριο. Ούτε θα πείσει το επιχείρημα που κατά καιρούς έχει χρησιμοποιηθεί, πως δήθεν οι τιμές διαμορφώνονται ανάλογα με τις απαιτήσεις των καλλιτεχνών. Ο Pat Metheny έπαιξε στο αντι-τουριστικό Βελιγράδι με εισιτήρια 1200-2000 δηναρίων (~11 έως 19 Ευρώ) ενώ αντίστοιχες ήταν οι τιμές στο Βουκουρέστι, στα Σκόπια και τη Σόφια!

Πώς αλήθεια θα εξηγούσατε στους φιλόμουσους της Αθήνας αυτήν την προκλητική προσπάθεια κερδοσκοπίας;
Αν πραγματικά πιστεύετε πως ανάμεσα στο κοινό της "συναυλίας της χρονιάς" δικαιούνται να βρίσκονται μόνο όσοι μπορούν να διαθέσουν 87 Ευρώ για δύο ώρες μουσικής απόλαυσης με λύπη μου θα σας πληροφορήσω πως μάλλον ανήκετε σε μια συγκεκριμένη ομάδα παραγωγών θεαμάτων, των οποίων τα "θέατρα" στοιχίζονται κατα μήκος της παραλιακής και οι οποίοι τουλάχιστον δεν προσποιούνται στο ελάχιστο τους μαικήνες της τέχνης.

Σας παρακαλώ πολύ μην πείτε στον κόπο να απαντήσετε σε αυτήν μου την επιστολή. Ενδεχομένως όμως να χρειαστεί να το κάνετε στους ίδιους τους καλλιτέχνες στους οποίους έχω κοινοποιήσει μια αγγλική μετάφραση της.

Σας ευχαριστώ πολύ για τό χρόνο σας,


με μια κάποια εκτίμηση

Χριστόφορος Νικολάου
================================================

The "political consensus" as an appeasment

 

The following post was originally published in Greek, some three weeks ago. It has been -badly- translated and reposted here in English for the sake of some stubborn readers who keep asking for news from Greece. Given that the problematic developed in this note -whether or not a coalition government is beneficial for Greece- was finalized only a few minutes ago, I thought it timely to go on and post it again.

Only yesterday (20/10/2011) , with the events already in place to overtake us, the Prime Minister met with the leader of the opposition and asked him to join him to Brussels for the EU Summit. The call resulted in a fiasco. Shortly afterwards, the known communication jackals rushed to portray it as a failure on behalf Mr. Samaras. Both were expected and do not deserve special mention.
What is a little more important is the whole conversation is about this vaunted "consensus" and especially the commitment to it by both members of the government and a large part of the media. The arguments are pretty much as follows:
1. These are difficult moments and political forces need to show unity. The unity will find its reflection in society, which in great relief will experience the historic reconciliation.
2. Our lenders and the accompanying voracious "markets" will judge this consistency between government and opposition as a sign of political maturity. Their satisfaction will be expressed in addressing our country's lending deals with milder economic conditions.
3. Our democracy will finally pass from the "cavemen stage" of the traditional, monolithic debate of ideologies, to that of modern European parliamentary cooperations.

The strongest evidence of the importance and urgency of consensus is the urgent desire of our European partners, a desire that ultimately did not even bother to disguise itself as an "appeal", instead it was manifested as a "demand". This "demand" alone would suffice to make the above executives and their supporters to think twice before advocating the consensus and a coalition government. For one simple reason: That it is extremely doubtful how a consensus between government and opposition would serve the interests of the country under negotiations with exactly those who are urgently asking for it! Under continuing cruel and relentless-as we are being told-consultation with our lenders, the "much-desired" consensus would not work beneficially but only appeasingly. With all the negative implications. Therefore it should be clear that the above arguments in favor of a consensus are perforated. For the following reasons:

1. This so-called "consensus" will not find its reflection in society, for the simple reason that society as a whole is opposed to the imposed policy regardless of wherefrom it originates. Consensus between the two big -at least until recently- parties will simply increase the public feeling that "they're all the same" and will further undermine the faith of the people in the parliamentary system.
2. Our lenders will find an unprecedented opportunity to harden their attitude in terms of their requirements from the current government, which among others will lose yet another bargaining chip. The moment there will be no alternative policy to counter the terms being debated, these should be already considered as accepted. It's surprising how something so obvious has escaped our government officials who to the contrary keep reminding us of the pressure conditions under which the negotiations with our lenders are being conducted.
3. Whether such a development will be for our parliamentary democracy a sign of maturation or regression is evident. Democracy is based on difference of opinion. To openly say that 80% of our MPs being COERCED to agree on a major issue constitutes a progress of democracy is not only amusing. It is dangerous. It suffices to see which political elements within and outside the parliament (far-right, ultra-neoliberals, major mass media groups) are fearlessly backing the latest idea for a national unity government to understand the stakes we are facing.

To wrap it all up, the "consensus" is neither a solution nor a sign of maturity or a springboard to reconcile the divided nation. Instead it is the tombstone for any confidence in the parliamentary republican system  for a large portion of society. It will be a dangerous diversion from our democracy and the easiest way forward for those who negotiate the conditions of lending our heavily indebted country.

The rush and fervor with which some advertise it makes one wonder. Or maybe not?

Originally published in Greek here